Ustawa o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji

Od 1 października 2019 r. wejdzie w życie ustawa o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

WARUNKI: Świadczenie adresowane jest wyłącznie do osób, które ukończyły 18 lat i są niezdolne do samodzielnej egzystencji oraz, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub gdy łączna wysokość tych świadczeń brutto nie przekroczy 1600 zł.

DOKUMENTY: Potwierdzeniem niezdolności do samodzielnej egzystencji jest ważne w dniu składania wniosku orzeczenie lekarza orzecznika/komisji lekarskiej ZUS (w tym również wydane przed 1 września 1997 r. orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów, wydane przez komisję lekarską ds. inwalidztwa i zatrudnienia) lub orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Świadczenie uzupełniające będzie przyznawane wyłącznie na wniosek złożony zarówno przez osobę uprawnioną, tj. osobę ubiegającą się o świadczenie, jak i przez przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (w tym przypadku konieczne będzie posiadanie pełnomocnictwa). Osoby, które nie posiadają ważnego orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji muszą  dołączyć do wniosku zaświadczenie o stanie zdrowia OL-9 (wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku) oraz informację o miejscach leczenia OL-9A, a ponadto jeśli posiadają – dokumentację medyczną lub inne dokumenty, które mogą mieć znaczenie dla wydania orzeczenia, np. kartę badania profilaktycznego.

WYSOKOŚĆ: Osobom, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (np. świadczenia emerytalno-rentowe wypłacane przez ZUS, KRUS, inne organy emerytalno-rentowe, zasiłki stałe) lub gdy łączna wysokość tych świadczeń nie przekracza brutto 1100 zł – świadczenie uzupełniające zostanie przyznane w wysokości 500 zł miesięcznie. Natomiast osobom, których łączna wysokość ww. świadczeń przekracza 1100 zł, ale nie przekracza 1600 zł – wysokość świadczenia uzupełniającego zostanie obliczona jako różnica pomiędzy kwotą 1600 zł i łączną kwotą przysługujących świadczeń.