Interwencja kryzysowa

Interwencja kryzysowa

Interwencja kryzysowa stanowi zespół interdyscyplinarnych działań podejmowanych na rzecz osób i rodzin będących w stanie kryzysu. Celem interwencji kryzysowej jest przywrócenie równowagi psychicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie, a dzięki temu zapobieganie przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej.

Interwencją kryzysową obejmuje się osoby i rodziny bez względu na posiadany dochód.

W ramach interwencji kryzysowej udziela się natychmiastowej specjalistycznej pomocy psychologicznej, a w zależności od potrzeb - poradnictwa socjalnego lub prawnego, w sytuacjach uzasadnionych - schronienia do 3 miesięcy.

Cudzoziemcom i osobom, o których mowa w art. 5a, można udzielić schronienia na okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, lub na okres ważności zezwolenia, o którym mowa w art. 176 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

Procedura - dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży

O pobyt w domu samotnej matki  i kobiet w ciąży mogą ubiegać matki z małoletnimi dziećmi oraz kobiety w ciąży dotknięte przemocą lub znajdujące się w innej sytuacji kryzysowej w ramach interwencji kryzysowej. Do tych domów mogą być również przyjmowani ojcowie z małoletnimi dziećmi albo inne osoby sprawujące opiekę prawną nad dziećmi.

Interwencja kryzysowa

(art. 47 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej )

Matki z małoletnimi dziećmi oraz kobiety w ciąży dotknięte przemocą lub znajdujące się w innej sytuacji kryzysowej mogą w ramach interwencji kryzysowej znaleźć schronienie
i wsparcie w domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży. Do tych domów mogą być również przyjmowani ojcowie z małoletnimi dziećmi albo inne osoby sprawujące opiekę prawną nad dziećmi.

Ośrodek wsparcia

Art. 51 ustawy o pomocy społecznej

1. Osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być przyznane usługi opiekuńcze, specjalistyczne usługi opiekuńcze lub posiłek, świadczone w ośrodku wsparcia.

2. Ośrodek wsparcia jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej dziennego pobytu.

3. W ośrodku wsparcia mogą być prowadzone miejsca całodobowe okresowego pobytu.

4. Ośrodkiem wsparcia, o którym mowa w ust. 1–3, może być ośrodek wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, dzienny dom pomocy, dom dla matek z małoletnimi dziećmi
i kobiet w ciąży, schronisko i dom dla bezdomnych oraz klub samopomocy.

Przyznanie świadczenia

(art. 106 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej)

Udzielenie świadczeń w postaci interwencji kryzysowej, pracy socjalnej, poradnictwa, uczestnictwa w zajęciach klubu samopomocy, a także przyznanie biletu kredytowanego nie wymaga wydania decyzji administracyjnej.

Zadanie własne powiatu

(art. 19 ust.11 ustawy o pomocy społecznej)

Prowadzenie mieszkań chronionych dla osób z terenu więcej niż jednej gminy oraz powiatowych ośrodków wsparcia, w tym domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet
w ciąży, z wyłączeniem środowiskowych domów samopomocy.

Tryb kierowania i przyjmowania do domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, standard podstawowych usług świadczonych przez domy

Rozporządzenie z dnia 17 stycznia 2022 r.   w sprawie domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży – ośrodek pomocy społecznej kompletuje dokumenty  niezbędne do skierowania do domu, w terminie 14 dni przekazuje do starosty najbliższego powiatu  prowadzącego dom, który wydaje decyzje o skierowaniu.

Odpłatność

Art. 97 ust. o pomocy społecznej

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną uwzględniając przyznany zakres usług.

Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty kryterium dochodowego.

Opłatę za pobyt w domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży ustala podmiot prowadzący, a w przypadku domów prowadzonych przez podmioty uprawnione - podmiot zlecający zadanie, uwzględniając warunki pobytu, w szczególności zakres przyznanych usług oraz obowiązki osoby przebywającej w domu (art. 97 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 97 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, różnicę między ustaloną opłatą, ponoszoną przez osobę za pobyt w domu, a średnim miesięcznym kosztem utrzymania w domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży ponosi gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania osoby przebywającej w domu.

Rada powiatu lub rada gminy w drodze uchwały ustala, w zakresie zadań własnych, szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia.

Procedura przygotowania

Osoba ubiegająca się o skierowanie do domu samotnej matki  składa wniosek w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na jej miejsce zamieszkania.

Ośrodek kompletuje dokumenty:

• wniosek osoby ubiegającej się o przyjęcie,
• rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadzony przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu,
• zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do umieszczenia w domu,
• skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub książeczki zdrowia dziecka,
• orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jeżeli takie jest wydane.
• opinia ośrodka pomocy społecznej zawierająca uzasadnienie pobytu w domu,

w terminie 14 dni i przekazuje je do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie  -  starosty najbliższego powiatu prowadzącego dom, który wydaje decyzję o skierowaniu do domu.